Weer thuis!

Vrijdagavond eten we voor het laatst in een gezellig restaurant naast het vliegveld , met live muziek. Florence wordt stiller en zegt dat ze ons wel gaat missen en staart wat voor zich uit. Als we weg zijn, staat ze er daar weer alleen voor. Geen vriendengroep waar ze dagelijks even haar zorgen mee kan delen en de dag afsluiten. Wij zullen haar ook missen.

Op het vliegveld gaat alles heel voorspoedig. Nog voordat we officieel mogen inchecken, zijn wij al ingecheckt en zitten bij de Gate. We hebben nog nooit zo vroeg klaar gezeten voor vertrek ha ha. We hebben nu ook echt wel zin om naar huis te gaan. De vlucht gaat voorspoedig en we landen zelfs een klein halfuurtje eerder dan gepland. We hebben beiden niet geslapen. Maar ondanks dat, voel ik me klaarwakker en helder. Hebben nu ook wel zin om direct door te rijden naar huis in plaats van bijslapen in een hotel en daarna naar huis. Zo gezegd, zo gedaan. En om 10.30 uur arriveren we weer lekker thuis. Nu begin ik de moeheid wel te voelen. Ik besluit om snel even wat eerste wasgoed te draaien, te douchen. Ah, wat een heerlijke douche! In weken geen warme douche gehad, en al zeker geen sterke straal uit de douchekop. Oh wat is dit lekker! En nu snel mijn heerlijke bed in. Geen gevecht met klamboe, ik hoef niet overdwars te liggen omdat het bed te kort is en geen kuilen. Wat een genade . Ik val daarna dan ook snel in slaap.

Ondanks dat ik een paar keer even wakker was, heb ik na 25 uur op te zijn, toch 4,5 uur geslapen. Ik besluit toch maar op te staan, want de eerste was is klaar en ik wil graag de tweede erin doen. Mijn koffers liggen verspreid door de kamer, met wasgoed, laptop en allerlei herinneringen aan de afgelopen weken. Het was een heel avontuur. Oeganda is een prachtig land, het project is in wording en Florence een harde werker met een duidelijke visie.

Met een vers kopje thee en een stukje chocola schrijf ik ons laatste verslag. We hopen dat jullie net zo hebben genoten als wij en voor zo ver je het nog niet was, enthousiast geworden bent voor ons project en onze stichting. Wij gaan hier weer door met hard werken om inkomsten te genereren om niet alleen onze kinderen van de andere projecten te kunnen blijven onderhouden, maar we willen ook graag de bouw voortzetten in Oeganda zodat we daar snel meisjes een vakopleiding kunnen bieden en zij een betere toekomst krijgen. Helaas ligt de bouw nu stil, het geld is op. We hopen in september met de verkoop van pepernoten de eerste euro’s weer binnen te halen en daarna aansluitend de wandelactie “Afrikaloop” in oktober. Als dit beiden een succes gaat worden, dan betekent dat, dat we Florence weer een beetje verder kunnen helpen om een begin te maken met de bouw van een slaapzaal voor meisjes.

Na de slaapzaal, moeten alle gebouwen nog worden afgewerkt. Dat wil zeggen: voorzien van ramen en deuren en moet het loodgieterswerk, schilderwerk, electra etc. nog worden gedaan. Kortom er is nog wel wat geld nodig voordat het project kan worden. Mochten je meer willen weten over onze stichting, en/of ons mee willen helpen in welke vorm dan ook, dan kun je ons persoonlijk vragen of eens onze website bezoeken: http://www.andreasmanna.org/home.html.

We hebben hier in Nederland gelukkig weer snel internet en we hoeven niet te kijken of we nog genoeg saldo hebben op onze dongel om het verslag met foto’s te kunnen plaatsen. Ons verslag van gisteren had niet alle foto’s erbij omdat de WIFI van het gasthuis dat niet aankon. Daarom vandaag wat extra foto’s. Dank voor jullie meeleven de afgelopen weken. Super leuk en fijn om een reactie te lezen wanneer je ver weg bent. Een klein gebaar, maar zo belangrijk. Het maakt ons nog eens extra bewust hoe goed het is, om steeds contact te onderhouden met onze coördinatoren op de verschillende projecten. Even tussendoor een appje, een mailtje, doet al zoveel. Het is samenwerken en samen werken waarbij we elkaar hard nodig hebben.

We hopen jullie weer snel persoonlijk te ontmoeten!

Lieve groet van Hetty en Astrid