We zijn er!

We zetten onze reis voort van Mbale naar Moroto. Omdat de chauffeur de korte route niet vertrouwt vanwege de regenval, moeten we toch de lange route nemen. We verwachten zes uur later te arriveren in Moroto waar we de komende dagen verblijven. Onderweg wordt er nog her en der groente en fruit ingeslagen omdat het in deze streek vele malen goedkoper is dan in Moroto. Er is veel te zien, veel bodaboda’s waar de bevolking van alles op mee zeult en we komen zelfs een muziekband tegen . Na een paar uur zien we op afstand ons project. Het dak van het gebouw met de twee klaslokalen zit er inmiddels op. Florence veert verheugd op wanneer ze het ziet. Zij heeft het ook nog niet gezien wat de mannen afgelopen week hebben gerealiseerd, want ze was voor haar werk niet thuis. We bereiken de plaats van ons verblijf voor de komende dagen veel eerder dan verwacht. De weg is sinds de laatste keer enorm verbeterd zodat zelfs de lange route nu is veranderd in de korte route. We verblijven in het huis van de staatssecretaris tegenover het gastverblijf waar Flo woont, op het compound van het ministerie. Een half uur vanaf ons project. Zodra het project klaar is, zal Florence op het project gaan wonen.

Het is hier heerlijk rustig, geen lawaai van de stad of snel razend verkeer. We pakken onze koffers uit en overhandigen Florence de sportkleding die we voor haar hebben meegenomen. Daar kan ze diverse sportclubs blij mee maken. We ontmoeten ook Theo, de zoon van Florence. Hij is sinds acht maanden in Oeganda. Hij is een echte globetrotter die tijdens zijn reizen veel mensen heeft ontmoet en over de vraag is gaan nadenken waar kom ik eigenlijk vandaan? Wat zijn mijn roots? Het bevalt hem ondertussen zo goed in Oeganda dat hij een eigen bedrijfje aan het opzetten is in het toerisme en zo zichzelf kan onderhouden. We hebben in de avonduren leuke gesprekken met elkaar.

Zondag hebben we samen een kerkdienst in huis. Het is een mooie dienst waar de meisjes veel vragen stellen, wat ze niet gewend zijn. Op dit moment komt de regen met bakken uit de lucht, op zich niet raar want het is regenseizoen, maar toch lijkt het even of we in Nederland zijn . Hetty is bezig met foto’s bewerken voor bij het reisverslag. Sinds we hier in Moroto zijn, heeft de auto van Flo het begeven. Vandaag zouden we eigenlijk het project bezoeken, maar dat lukt ons dus niet. Hopelijk zal het werk van Flo een monteur sturen om de auto te repareren omdat we anders niet weg kunnen. Kunnen wij mooi bezig met een nieuw verslag.

Florence heeft haar hele leven zich ingezet voor de zwakkeren. Zij die geen kansen krijgen vanwege armoede of omdat ze wees geworden zijn. Zo heeft ze op dit moment twee meisjes in huis waar ze voor zorgt, Charity en Esther. Morgen heeft Flo een begrafenis omdat één van haar vriendinnen is overleden. Wij gaan dan naar de schoonheidssalon van Flo waar Eddy onze handen en voeten lekker gaat verzorgen. Charity werkt daar ook. Ze ziet ernaar uit dat we haar komen bezoeken.

Lieve groet vanuit Moroto,
Hetty en Astrid