Relaxen

Vandaag lopen we na het ontbijt met Esther naar het dorpje waar onze handen en voeten verzorgd worden. Het is ongeveer een half uurtje lopen, maar het is heerlijk bewolkt en er is zoveel te zien, dat we ons totaal niet vervelen. De bevolking is aardig en zwaait en de kinderen springen en zwaaien en willen graag op de foto. De volwassenen liever niet. Zij zijn bang dat de foto’s (en dus zij) gebruikt worden voor toeristische doelen (in reisboeken/ansichtkaarten etc.) Met een beetje sjoemelen probeer ik toch wat met mijn mobieltje op een afstand te maken. Die foto’s kan ik later wel weer inzoomen. Ik ben echt blij dat mijn oude camera het niet meer zo goed deed en ik een nieuwe moest kopen op het vliegveld. Ik heb nog nooit zulke scherpe foto’s gemaakt en ook zo snel. Na veel plaatjes geschoten te hebben, komen we bij Eddy in de salon waar we ook Charity weer ontmoeten. Hij begroet ons hartelijk en herkent Hetty nog van de vorige keer. We mogen beiden in een stoel plaatsnemen.

Wanneer ik Eddy vraag of hij dit werk leuk vindt, zegt hij stralend dat hij dit werk al zes jaar doet en blij is dat hij een baan heeft. Even wat anders dan bij ons. Daar zijn ze blij dat ze in ieder geval een baan hebben in plaats van dat ze erbij nadenken of ze dat werk leuk vinden. En dan heeft Eddy het nog wel getroffen. Hij werkt in een mooie en schone salon. Dat is niet zomaar voor de hand liggend. Onze armen en benen worden grondig gescrubd. Tjonge!  Eddy doet alles heel grondig en weet dat hij voor twee personen drie uur de tijd moet nemen. Dat klopt ook inderdaad. We zijn er om 11.15 uur en gaan om 15.15 uur weer weg. Dan hebben we wel zin in een hapje eten, wat gisteren al door Florence is geregeld vlakbij de salon. Daar eten we witte rijst met witte bonen en kip. Daarna lopen we langzaam aan weer naar huis en maken nog allerlei leuke plaatjes. Eenmaal thuisgekomen begint het enorm te regenen. Echter maar van korte duur, dan is het alweer droog.

Florence is vanmorgen om zes uur al vertrokken naar de begrafenis van een vriendin, 250 km verderop. Dus die maakt een lange reis vandaag van 500 km. Haar eigen auto is stuk zoals jullie weten en dus wordt ze opgehaald. Maar ook die auto is niet helemaal oké. De accu is niet helemaal betrouwbaar. Maar ja dat is in Afrika geen probleem. De accu van Flo is nog goed en wordt uit haar auto gehaald en overgezet in de auto die gebruikt wordt voor de lange reis. Zien jullie ons dat al in Nederland doen? Ha ha…. Zojuist laat Flo ons via de app weten dat ze al drie keer autopech hebben gehad en ze vanavond om negen uur hoopt thuis te komen. Maar in Afrika is dat altijd later…….

We hopen dat onze auto morgen gerepareerd kan worden, want zonder auto kunnen we zelfs ons project niet bezoeken. En vrijdag hebben we een leuk uitje gepland naar Kotido waar een culturrel festijn zal plaatsvinden en waar we in hutten gaan overnachten. Lijkt ons echt leuk! Maar ja zonder vervoer gaat dat niet lukken ;-(.

Hetty is niet zo lekker, ze is erg vermoeid en is zojuist naar bed gegaan. Hopelijk is ze morgen weer wat opgeknapt. Zij maakt altijd dat de foto’s er goed uitzien en werkt ze zo nodig bij. Dat gaat dus vandaag niet lukken. Toch willen we jullie een impressie geven van de omgeving waarin we zitten en wat we vandaag allemaal hebben gezien.

Groetjes van Hetty en Astrid